Week 4: Een juichende klas

Ik ben er vandaag een maand! De tijd gaat echt onwijs snel. Enerzijds duurt het voor mijn gevoel nog heel lang voordat ik weer naar huis ga, en anderzijds vliegen de dagen om en ben ik alweer op een derde. De eerste maand stond voor mij vooral in het teken van wennen. Ik had me in Nederland voorgesteld hoe het hier zou zijn, maar eigenlijk klopte daar weinig van. Voor mijn gevoel gaat mijn avontuur nu pas echt beginnen: ik weet nu hoe het leven hier is, op school zijn de lessen begonnen en ik voel me best thuis in mijn gastgezin. Het eten is eigenlijk geen probleem meer (ook dankzij het voedselpakket dat ik van mijn moeder heb ontvangen! Gister lekker crocky bolognaise chips op, heeeeeerlijk!) en ik ken de stad goed genoeg om lekker in mijn eentje rond te slenteren in de winkeltjes vol kleuren en prachtige houten beeldjes.

De school
Als ik terugdenk aan deze week moet ik vooral denken aan het moment dat ik woensdag de klas in kwam lopen. Dinsdag was ik vrij van werk omdat we die nacht terug waren gekomen van onze trip naar hohoe. Toen ik woensdag na 5 dagen de klas in kwam lopen sprongen de kinderen op en begonnen met zijn allen te juichen! Er kwamen allemaal meiden op me afrennen om me te knuffelen en de hele klas was dolblij. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt, mijn dag kon niet meer stuk! Iets later kwam dan ook eindelijk de nieuwe leraar van mijn klas aanlopen: het schooljaar kon nu echt beginnen. Ik heb deze week vooral gekeken hoe de leraar zijn werk doet, zodat ik eerst een beetje een idee heb van hoe het er hier in de lessen aan toe gaat. Ik merkte dat de leraar erg snel ging en dat sommige kinderen totaal niet snapten waar de stof over ging. Het niveauverschil in de klas is enorm: er zijn kinderen die nog niet eens kunnen lezen, en er zijn kinderen die moeiteloos een stuk tekst oplezen. De kinderen die het snappen geven de antwoorden op de vragen van de leraar, waardoor de leraar denkt dat iedereen het snapt, terwijl hij voor sommige kinderen echt chinees spreekt. Ik ben bij een aantal van deze kinderen gaan zitten en heb geprobeerd het een en ander uit te leggen maar ik heb niet het idee dat ze het snappen. Wat mij ook opviel was dat er amper zelfstandig gewerkt werd. Nadat er wat wiskunde dingen waren uitgelegd gingen we verder met het volgende vak. In Nederland zijn we gewend om na de uitleg wat sommen zelf te maken zodat je de stof kan toepassen en de leraar meteen kan zien of iedereen het echt snapt. Misschien dat ik het daar een keer met de leraar over ga hebben (als ik dat durf haha). Ik merkte wel dat de kinderen het heerlijk vonden dat de lessen eindelijk begonnen en dat ze heel leergierig waren. Het was heel leuk om de kinderen zo hun best te zien doen en te zien stralen als ze een antwoord goed hadden.

Bedbugs
Een iets minder fijn dingetje van de afgelopen week was mijn bed. Ik heb sinds een week als ik wakker word ineens allemaal kleine bultjes op mijn rug en bovenbenen. Het lijken op een soort kleine muggenbultjes maar dat zijn het niet, aangezien ik op mijn rug slaap, kleding aanheb, en het er wel 50 in een nacht waren. Zelf heb ik het gevoel dat het Bedbugs zijn. In de beschrijving daarvan staat dat bedbugs zeer goed zijn in verstoppen, en ik heb inderdaad nog geen beestje kunnen vinden. Daarnaast klopt de beschrijving van de bultjes. Toen ik aan mijn gastgezin aangaf dat ik bultjes had hebben ze meteen mijn hele kamer leeggehaald. Ze hebben zelfs het bed uit elkaar geschroefd en alles met anti-insectenspray ingespoten. Ik was heel blij dat mijn familie meteen zoveel actie ondernam. Helaas heb ik nog steeds last van de beestjes en misschien moet er dus zelfs een nieuw matras komen. Ik hoop dat ze snel verdwijnen want de jeuk is heel vervelend..